In
de afgelopen jaren heeft hij zich ontpopt als een culturele kracht in de wereld. In 1995 won hij de Pritzker Prize voor de Grand Trianon
Palace Versailles. Zijn werk staat vooral bekend door het gebruik maken van gewapend beton. Tevens definieert hij de ruimtes in unieke nieuwe manieren die het mogelijk maken om voortdurend te veranderende van patronen van licht en wind in al zijn structuren.
“In all my works, light is an important
controlling factor,” zei Tadao Ando. Hij creëert gesloten
ruimtes voornamelijk door middel van dikke betonnen muren. De rede hiervoor is
om een plaats te creëren voor de individu, een zone voor zichzelf in de
samenleving.
Tevens schrijft Ando over het
onderwerp muren: “At times walls manifest a power that borders on the violent.
They have the power to divide space, transfigure place, and create new domains.
Walls are the most basic elements of architecture, but they can also be the
most enriching.”
Hij zegt hier dat de muren een grote
macht hebben zei zijn de gene die de ruimtes verdelen omvormen en het creëren
van nieuwe domeinen. Muren zijn de meest fundamentele elementen van de
architectuur, maar ze kunnen ook het meest verrijkend zijn.
Zulke dingen als licht en
wind hebben pas betekenis als ze worden geïntroduceerd in een huis in een vorm afgesneden van de buitenwereld. Ik maak architecturale
volgorde op basis van de geometrische vormen zoals vierkanten,
cirkels, driehoeken en rechthoeken. Ik
probeer om hun krachten te gebruiken, om de
eenheid tussen huis en natuur (licht
en wind) te creëren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten